Christchurch

We probeerden zolang mogelijk wakker te blijven om van de jetlag af te zijn. Dat ging Phil aardig af maar de eerste dagen vielen mijn luiken steeds vroeger dicht en pas toen we op onze eerste trip waren lag mijn ritme ook op schema. We zijn Christchurch zelf ingegaan waar nog steeds veel ravage te zien is van de aardbeving. De kathedraal ligt nog steeds aan één kant helemaal open. Er zijn net zoveel voorstanders om die te herstellen als voorstanders om hem te slopen dus gebeurt er voorlopig niets. Overal staan kranen voor herbouw en aan de rand nog steeds omgebouwde containers die als winkels dienen. In Hagley Park word ik helemaal blij bij het zien van de boomvarens, mijn favoriete plant (of boom?) Dinsdag ben ik met Karen meegedaan voor een uurtje aquarobic, mooi zwembad, leuke les. Alexandra en Jon zijn inmiddels weer naar Raglan vertrokken en we hebben kennis gemaakt met Niilo, de jongste telg van Adam en Raisa, heerlijk ventje. Sampo praat inmiddels honderduit met hetzelfde hese stemmetje dat Alex vroeger had. Tim loopt op krukken, was in afwachting voor een operatie aan zijn knie maar kan er nu helemaal niet meer op staan doordat hij gestruikeld is en de pijn nog heftiger is dan voorheen. Hierdoor kan hij ook niet autorijden en mogen wij zijn auto lenen voor onze eerste trip.